Op een mooie dag in 2003 ben ik van België naar Nederland verhuisd. Mijn Nederlandse man en ik hebben elkaar leren kennen in Venezuela en een paar maanden later besloten we om samen te gaan wonen. Maar waar? Een moeilijke keuze want we zijn beide geen honkvaste types. We sloten een weddenschap af. Degene die het eerst werk vond, op die plek waar dan ook ter wereld zouden we gaan wonen.
We zochten in de Verenigde Staten, Canada, Curaçao... Van alle plekken in de wereld werd het uiteindelijk Venlo. Mijn man noch ik kende deze stad. Mijn man keek me nog even aan en vroeg me stilletjes of ik nog steeds mijn hebben en houwen wilde inpakken en met hem meegaan? Ja, was het antwoord. Want soms moet je gewoon je intuïtie volgen en ratio overboord gooien. Appartement in Antwerpen opgezegd, spulletjes ingepakt en met de auto richting Venlo. Gosh, waar lag het ook alweer.
Vele beslissingen heb ik op een dergelijke manier genomen. Niet te hard nadenken maar voelen of iets goed zit en er naar handelen. Mijn vriend, en nu dus echtgenoot, voelde goed, dus ging ik ervoor ongeacht de plek waar we gingen wonen. Ben ik dan roekeloos? Neen, in tegendeel zelfs. Ik kan stevig nadenken over de dingen maar als ik een flow zit, laat ik me meeglijden en kom ik de leukste mensen in de gekste omstandigheden tegen.
Aan het begin staat steeds die kleine trilling die voelt als het begin van een grotere beweging naar iets nieuws. Een flikkering van plezier. Een verbondenheid met alles en iedereen die meedeint om me naar mijn plekje te leiden.
Intussen hebben we vier kinderen en na de eerste jaren van zorgen voor, begint mijn ietwat latente vuurtje terug aan te wakkeren. Tijd voor iets nieuws. Tijd om terug te ontdekken. Deze keer met z’n zesjes. Sommige mensen rondom ons begrijpen het niet helemaal. Maar je hebt toch alles al. Een huis, een job, een praktijk...wat wil je nu nog meer?
Is het een vlucht? vraag ik me even af. Neen, het is het leven zelf. Genieten van het moment door me terug los te weken van de beperkingen die ik mezelf heb opgelegd. De verplichtingen naar anderen toe. De maandelijkse lasten die maken dat we misschien niet tot een beslissing komen die ons meer recht zou doen. Nog meer zou doen leven.
Hebben we al een plan? Kan ik misschien al wat concreter zijn? Neen, maar er is een eerste idee van richting. Meer niet, maar out of the comfort zone is where the magic happens...
