Een eigen plekje

Vorige week zaterdag was het burendag in Nederland. De leerlingen in mijn klas waren dolenthousiast want het was op verschillende verblijfplaatsen in de buurt groot feest, en iedereen was uitgenodigd. En of de juf ook wilde komen?

De meeste van mijn leerlingen wonen in een noodopvang voor asielzoekers of in een doorstroomvoorziening. Slechts enkelen hebben een eigen woning. Bij oudergesprekken heb ik beperkte toegang tot de locaties, dus deze burendag was voor mij een fijn moment om de leerlingen en hun opvoeders in hun eigen leefomgeving te zien en mee te maken. De juf ging dus zeker komen. En wat een mooie dag was het!

Fijne gesprekken

Een springkussen, vrolijke gezichten, kinderen die plezier hebben, pubers die toch heel even ‘hoi’ komen zeggen, kraampjes met poffertjes (hoe Hollands kan het zijn) en lekker eten uit alle delen van de wereld. Dit gemixt met vrolijke muziek, en fijne gesprekken bestaande uit flarden van verschillende talen en gebaren om de taalbrug te overbruggen. En zeker niet alleen de taalbrug, maar ook de cultuurbrug.

Want wat is leuker dan uitgenodigd te worden in een van de chalets, om samen thee te drinken en verhalen te delen. Schuif er maar bij. Plaats genoeg. We schuiven wel op tot we aan de voordeur zitten. Wel even de schoenen uitdoen. Samen mijmeren over de toekomst (die voor de meesten onzeker is), dromen delen en hoop uitspreken. Gastvrijheid ten top.

De appel valt hier niet ver van de boom

Een van de ouders is ‘artista’ en dochterlief beschikt nu al over hetzelfde talent. Foto’s van kleurrijke schilderijen worden getoond in mooie warme aardetinten. Ik begrijp nu waarom de leerlinge in mijn klas steeds in een schetsboek aan het tekenen is. Ze heeft ook een tekening van mij gemaakt terwijl ik lesgaf. De knappere versie weliswaar. Maar de appel valt hier duidelijk niet ver van de boom. Wat zouden deze schilderijen mooi staan tegen de muur van hun eigen woning. Of wellicht ooit in een kunstgalerie. Maar daarvoor is het nog te vroeg, het gezin heeft nog een lange weg te gaan. Deze juf leeft in gedachten met hen mee. Voorlopig heeft de tekening een plekje gekregen op het schoolbord in de klas. Haar eerste expositie.