Verbondenheid

Driemaal ben ik al terug begonnen met het schrijven van deze column. Ditmaal maakt Onkruid magazine een editie over 'verbondenheid'. En wat vind ik daar nu eigenlijk van? Heb ik hier iets zinnigs over te zeggen en hoe verwoord ik dan precies wat verbondenheid voor mij betekent en wat ik dan voel? En wat met de verbondenheid die ik de afgelopen tijd moeilijk kon vinden in een maatschappij, gedicteerd door een regering met agenda waarin ik mezelf niet echt in kan terugvinden. Een maatschappij gecontroleerd door angst en uitsluitsel. Je bent mee of niet. Geen grijze zones meer. Is verbondenheid misschien vervangen door opgelegde eensgezindheid? Een toekomstig globaal denkgoed?

Eenzaamheid in het anders denken?

Ik ben naarstig op zoek geweest en nog zoekende naar mensen die mee (om)denken - vraagtekens zetten bij wat er allemaal gebeurt in de wereld. En af en toe heb ik dan ineens die klik met iemand en voel ik me eventjes niet meer zo alleen. Merk ik dat er meerdere mensen zijn die zoekende zijn. Zich niet meer kunnen neerleggen bij het oude. En ja, dat voelt als verbondenheid.

Opeens kan ik het met hen hebben over mijn droom om aan zee off-grid in een tiny house te wonen en alle zekerheid van een eigen huis overboord te gooien. Hypotheekvrij leven. Om in een kleine community te wonen waarin iedereen meewerkt naargelang haar of zijn sterktes. Geen 5G. Geen smartphones. Wel 'live' ontmoetingen. Of ik kan het hebben over mijn voorliefde om overal (dus ook buiten - nee, vooral buiten) op blote voeten te lopen. Of mijn terughoudendheid om een kerstboom te kopen of bloemen te plukken langs de weg, want waarom zou ik een levend wezen zijn levensbron afnemen louter voor mijn plezier? Dat soort dingen dus, dat kan ik dan ineens met iemand delen. En dat is fijn.

Maar wat is dan verbondenheid? Waarin schuilt het hem nu eigenlijk echt?

Zit het hem in wat ik gemeenschappelijk heb met die ander? Dat die open staat voor wat ik deel? Enthousiast raakt over wat ik vertel? Maar dat ik me ook kan vinden in wat die ander zegt? Of zit verbondenheid gewoon in het zijn, met of zonder gesprek?

Vragen, vragen… in een opwelling bel ik een goede vriendin.

Ai, heb ik weer.

Verkeerd verbonden.