Terwijl ik hier naar mijn toetsenbord zit te staren en besef ik dat ik eigenlijk geen idee heb wat ik wil schrijven, begin ik me sterk af te vragen of er vandaag nog iets zinnigs uit mijn doorgaans aardig creatieve brein gaat komen. Er is me namelijk gevraagd iets te schrijven over herinneringen.
Herinneringen…her-inneringen….het blijft leeg. Ik leef namelijk niet echt met herinneringen. Voor mij weinig mijmering over het verleden. Goed of slecht: beiden hebben gemeen dat ik er weinig verandering meer in kan aanbrengen. De toekomst dan…hm misschien…maar wil ik alles wel gepland hebben? Ik houd wel van wat opwinding en onzekerheid. En wat als het fout gaat? De kans op een slechte herinnering erbij?
Dit moment dan maar? Het moment dat ik me zal herinneren als het moment dat ik eigenlijk geen inspiratie heb om te schrijven over herinneringen… De herinnering die dus nu in de maak is.
Ik vraag me af of het gevaar niet bestaat dat een mens blijft hangen in herinneringen, hoe mooi ze ook zijn? Want wat dan met mogelijke avonturen die nog in het verschiet liggen? Die vandaag van start kunnen gaan? De initiatieven die ik nu kan ontplooien? De risico’s die ik kan nemen? Het avontuur dat wel of niet op de loer ligt?
Nog steeds borrelt er geen inspiratie op. Geen avontuur. Geen uitjes of uitspattingen in mijn brein. Geen praatjes of punchline. Vandaag lukt het gewoon even niet. Het is een feit: dit wordt een column die ik moeilijk vind te schrijven.
Dus als we elkaar ooit treffen, beste lezer, ik op een nostalgisch terrasje al nippend van een latte macchiato in het oude centrum van een stadje ergens in den lande, u uiteraard als markante voorbijganger die scherp en aandachtig mij herkent van de foto boven deze column, wilt u me dan een gunst doen? Herinner me alstublieft niet aan deze column. Spreek me gerust aan, maar refereer eenvoudigweg naar mijn andere columns. Praat over hang-vijftigers, over overstromingen, over quality me-time. Over ChatGPT. Over minibiebjes. Over Antwerpse uitdrukkingen. Praat desnoods over Spongebob of aubergines. Maar herinner me als het even kan niet aan deze column. Die zit ergens veilig opgeborgen in een duister hoekje van mijn geheugencellen. En daar mag-ie blijven.
Met oprechte dank,
Karin