Diep in mijn geest ligt een verborgen speeltuin, waar ik vrij kan dwalen, springen en
spelen met mijn gedachten. Het is een plek waar de grenzen van de harde realiteit
vervagen en mijn fantasie vrijelijk kan stromen. Een plek waar mijn verbeelding de hoofdrol speelt. Waar mijn creativiteit en verbeeldingskracht de ruimte krijgen. Een plek waar niemand me toch maar eventjes stoort omdat-ie zijn voetbalsok kwijt is.
In de dagelijkse hectiek en de verantwoordelijkheden die gepaard gaan met een baan, studie en gezin ben ik echter geneigd om verstrikt te raken in routine en pragmatisch denken. Ik haast me van de ene taak naar de andere - weer iets afgevinkt - maar vaak zonder een moment te nemen om stil te staan. En soms is het dan even heel hard nodig: een heimelijk uitstapje naar de magie van mijn gedachten. Spontaan komen de avonturen, personages en wondere werelden tot leven. Met mij als hoofdrolspeler natuurlijk.
In mijn wondere wereld vind je namelijk een veelvuldigheid aan knechten, koks en wasvrouwen. Elk om beurt staan ze te trappelen om mij te ontzien. Het huis is kraakschoon, ik eet elke avond culinaire hoogstandjes, en de was op de strijkplank wordt met een glimlach verwijderd uit de ruimte waar ik op dat moment ben. Neen, deze stapel was is niet voor u, mevrouw. Ontspan u. Zit u lekker, wenst u verder nog iets? Ook heb ik steeds een grote bibliotheek (waarin ook Onkruid) en tuin (zonder onkruid) ter beschikking enne… had ik het al gezegd…personeel. Veeeel personeel. Ik word op mijn wenken bediend en hoef alleen te ‘zijn’.
U vraagt of ik me dan niet ga vervelen in Karin-land? Nee hoor. Ik heb het gewoon druk met niets doen. En daar dan heel goed in zijn. Olympisch bankhangen, zeg maar. Hangmat-Smurf. Recordhouder stilliggen. En daarna ben ik weer helemaal opgeladen.
Zo. Kom nu maar op met die voetbalsok.