Vandaag is de dag dat ik een punt zet achter mijn praktijk 'Het Prikkeltje'. Ik loop er al een tijdje tegenaan te hikken, stel het steeds maar weer uit, maar vandaag is de dag. De dag dat ik de stekker uit de praktijk haal. De klanten weten het al een tijdje en de beroepsvereniging is ook al opgezegd. Nu is het tijd om de website uit de lucht te halen en me uit te schrijven bij de Kamer van Koophandel. Buiten raast Franklin, de laatste van een drietal stormen maar binnenin borrelt het ook. Mijn handen blijven boven de toetsen hangen maar nu zet ik door en klik het ene na het andere weg. Gek eigenlijk dat opzeggen zoveel sneller gaat dan opzetten.
Het ene ruimt baan voor het andere, vertel ik mezelf. Vandaag voel ik het alleen even niet. Vandaag geef ik mezelf de tijd om terug te denken aan vijf jaar praktijkvoering.
Zou ik het nu anders doen? Ik weet het niet. In ieder geval heb ik een fantastisch palet aan studies gevolgd, én leuke ouders en kinderen ontmoet…
Veel innerlijke beweging in de afgelopen weken dus, maar dan meer in mijn binnenwereld. Intussen zijn we de praktijkruimte aan huis aan het inrichten als studieruimte. In dat laatste schuilt weer een nieuwe, fijne beweging. Want in de afgelopen weken hebben boeken en behandeltafel plaatsgemaakt voor een grote tafel waar onze kinderen aan kunnen zitten. De kleinsten vinden het daar leuk om te schilderen, en nu is er ook echt ruimte voor enthousiast rondvliegende verfspetters. Dropje, ons dwergkonijntje is er voortaan ook gehuisvestigd en mijn oudste dochter zit er aanstaande maandag met haar wiskunde-groepje van school. Ze kunnen er allemaal in, en dat is gezellig. De energie zit er goed. Langzaam zie ik de ruimte transformeren. En heel langzaam transformeer ik mee.
Een mooie nieuwe beweging in mijn professionele leven heeft zich afgelopen herfst al voorgedaan. Het lesgeven aan anderstaligen brengt me enorm veel voldoening. De rust die ik nu thuis ervaar ook. Dus het is zoals in het aloude gezegde: als ergens een deur dichtgaat, gaat er ook (in mijn geval) een raampje open… Maar ergens knaagt het nog, dat van mijn praktijk. Misschien juist vandaag.
En morgen? Morgen zien we dan weer.