Momenteel volg ik een Amerikaanse spiritueel getinte schrijfcursus. Vanochtend kreeg ik in het kader van deze cursus de volgende opdracht toegeschoven. Ik lees de lierrijk geschreven tekst herhaaldelijk op mijn scherm, deze blijft hangen in mijn hoofd: hoe ik de dag met een doel, een verbondenheid met alles start? Welke intentie ik zet voor de rest van de dag? Huh?? Ik lees de auteur's suggesties nog een keertje door: wandelen in het bos voor zonsopgang, een meditatie doen, genieten van het moment met een kop koffie en plots heb ik het even gehad. Echt, meen je dit nou?
Probeer je vier slaperige kinderen voor te stellen die binnen een bepaald tijdstek allemaal gepakt en gezakt naar school moeten, zo ziet mijn ochtend eruit! Het is een goddelijke opdracht op zich om ze alle vier netjes op tijd naar buiten te werken. En dan sta ik al vroeger op dan de kinderen. Neen, dit is niet reëel. Een stemmetje zegt: 'Karin, gooi nou niet direct je kont tegen de krib. De tijd dat jij meer ruimte gaat hebben, komt ook.' Maar ben ik nou de enige die 's morgens een zorgvuldig georchestreerd lijstje aan taken afwerk alvorens ik zelf aan eten toekom, laat staan mediteren? Ik brom en ben even kwaad op de wereld. Neen, de opgesomde suggesties passen niet voor mij op dit moment.
En dan komt het. Ik lees de lijnen nog een keertje. En nog een keertje. Ik moet toch iets schrijven. De cursus kost geld. Wacht, 'verbondenheid', hier kan ik wat mee. Het geheel loopt omdat we elkaar juist zo goed aanvoelen. Een diepere laag van verbondenheid hebben met elkaar. Woorden zijn soms, maar zeker niet altijd nodig. Een knuffel, een lach en een spatje ergernis zijn dagelijkse ingrediënten bij het ontbijt. Maar ook de vraag: wat ga jij vandaag doen? Heb je er zin in?
De laatste gaat de deur uit. De stilte valt. Ik begin op te ruimen. De jam plakt her en der op de tafel. Sommige spetters hebben hun weg gevonden onder de tafel. En hier vind ik nog een verstopt restje 'dit lust ik niet'. Gekke bende maar ik ben er wel dankbaar voor. 'Dankbaar' denk ik. Ik laat de energie vloeien en som moeiteloos nog een aantal dingen op waar ik dankbaar voor ben. Ik sla mijn chromebook terug open en schrijf. Dit is mijn intentie voor vandaag. Ik schrijf over de start van mijn ochtend en zet de intentie dat het een leuk stukje wordt. Neen wacht, een dag met ongekende wendingen.
