En hier zit ik dan? Chromebook, papier en pen bij de hand om de kinderen te helpen met hun huiswerk. Drie heb ik er op de basisschool, ik verbeter even, verdeeld over twee basisscholen en eentje in de middelbare school. Allemaal komen ze met huiswerk naar huis maarrr... vaak is het uitvogelen wat er nu moet gemaakt worden en hoe de juf of meester het uiteindelijke resultaat graag verpakt ziet.
Toen ik vroeger huiswerk van school kreeg, jawel in die goede oude tijd, toen koe nog met de lange oe geschreven werd, moesten we het huiswerk inschrijven in onze agenda en afvinken als het klaar was. Had ik het niet gemaakt dan kregen mijn ouders de volgende dag diezelfde agenda onder ogen maar ditmaal met een bericht van de leerkracht geschreven in rode inkt. Graag tekenen ‘voor gezien’. En dit wilde ik natuurlijk vermijden, want onvermijdelijk kwam er dan een kruis over het leuke uitje die middag. Is het dan beter nu? Ik weet het niet. Soms denk ik van wel en op andere momenten erger ik me blauw aan de ‘gooi maar over de digitale schutting’-aanpak. Het was mijn inziens toen (ja, met die lange oe) in ieder geval overzichtelijker, vooral voor de ouders. Want aanhoor hier mijn pleidooi voor een uniforme aanlevering van huiswerk met duidelijke opdrachtomschrijving (leerkrachten, vergeet het SMART-principe niet) zodat wij, ouders niet met het vlindernetje moeten klaar staan om de huiswerk-flarden op te vangen en we samen met de kinderen ons kunnen richten op het plannen van het huiswerk.
Gedurende een doorsnee middag ga ik samen met mijn kinderen online op zoek naar het huiswerk van die dag. Je kunt het vergelijken met digitaal paaseieren rapen. De opdrachten zijn hier en daar verstopt in o.a. de papieren schoolagenda, het online Parro- en Magister systeem (naargelang de school, want iedere school heeft de vrije keuze), Gmail, Google Cloudwise en Classroom. Zo in de trant van “beste ouder, u vindt de woordjes die de leerlingen deze week moeten leren verstopt tussen de twintig andere bestanden die ook opgeslagen zijn - maar trapt u niet op de andere bestanden alstublieft?”
Natuurlijk hebben alle systemen hun eigen inlogcodes en paswoorden, en worden ze te pas en te onpas bijgewerkt om het ouders nog makkelijker te maken. Dat is toch wat het systeem mij vertelt als ik weer eens op zoek ben naar een bericht dat gestuurd is. Ik zie het namelijk via de mail binnenkomen. Of nee, dat is het bericht om mij te vertellen dat ik een bericht in een ander systeem heb... volgt u het nog? En berichtjes gedurende het weekend, de avonden, ... ze kunnen altijd belangrijk zijn. De juf of meester kan iets bedacht hebben. De opdracht kan opnieuw aangepast zijn. Dus inloggen maar. Dag en nacht. Het vlindernet naast mijn bed.
Vanaf het moment dat ik mijn vlindernetje leeg en met de kinderen een overzicht maak van wat er die dag te doen valt, dan gaat het beter. Dan kunnen we ouderwets aan de slag met pen, papier of text document. Het huiswerk wordt vervolgens gemaakt en ingeleverd via de verschillende kanalen. De juf of meester weet in ieder geval waar te zoeken. Hoop ik. Heeft hij of zij een vlindernet?
