top of page

Heimwee

Vandaag heb ik, ik denk wel voor de eerste keer in mijn hele leven, heimwee. Heimwee naar toen. Naar vrienden, kennissen en familie die ik al lang niet meer heb gezien. Heimwee naar een plek die ik al vier jaar niet meer heb gezien. En eigenlijk al 11 jaar niet meer echt heb bezocht. Een thuis die vaag in mijn herinneringen leefde maar veilig weggestopt bleef. Mijn huis en thuis voor de eerste 32 jaar van mijn leven.


Een plek met goede maar ook minder goede herinneringen. Het geheel in balans. Vrienden, hele fijne collega’s komend van dichtbij maar ook van alle hoeken van de wereld. Een gesprek dat vlotjes in vier talen ineen vloeit… het maakt niet uit waar je vandaan komt, je hoort er gewoon bij. Klasgenootjes waar ik af en toe nog iets van voorbij zie flitsen. Die goede oude basisschool. Een foto van de groep van mini-majorettes tijdens carnaval. De laatste 100 dagen op het middelbare onderwijs, wel bekend onder de Belgische lezer. De studentenfuiven en student-af-fuiven. Maar ook collega’s die uiteindelijk zijn gegroeid tot vrienden, en die een warm plekje in mijn hart hebben. Een groep van mooie mensen verspreid over een grote stad en wereldbol.


Vandaag voel ik de verbinding naar toen heel sterk. En ja, ik heb heimwee. Naar mijn appartementje in het hartje van Antwerpen, de nachtelijke uitstapjes, de zijstraatjes van de Meir, een smoske (broodje gezond) of een martino bij de ‘Panos’ en daarna een sangria bij de ‘9 Vaten’ waar de dames zonder schroom op de toog dansen. De auto parkeren aan de kaaien, om vervolgens met de voetgangerstunnel naar het Sint-Annekesstrand te gaan en mosselen te eten… zucht...


Ja, vandaag had ik graag voor zo’n grote pot mosselen in het zonnetje gezeten. En als alles kon, dan ja graag, vandaag. Vandaag graag een uitstapje naar toen en daarna terug naar nu. Zou het nog hetzelfde zijn? Is het veranderd of ben ik veranderd? Sommige mensen zijn er niet meer. Een deel van mijn roots ligt daar.


Vandaag mis ik even het begrepen worden met één woord. Het even niet moeten aanpassen. Vandaag heb ik even behoefte om thuis te komen. Even geen moeite te moeten doen. Thuis in Antwerpen, bijtanken voor één dag en dan starten we opnieuw. De wereld in.


bottom of page