top of page

Blokje om

De buren zijn weg. Eén voor één verdwijnen ze voor even uit het straatbeeld. Ik had niet gedacht dat ze met z’n allen direct zouden vertrekken. Ik had gedacht dat ze nog wel even zouden blijven. Dat de kinderen samen zouden spelen in de speeltuin, op het grasveld of bij elkaar thuis. Dat de ouders gesprekjes zouden voeren op straat. Elkaars gezelschap wat zouden opzoeken. Maar neen, de volgeladen auto’s met daarin de vrolijke gezichten van verwachtingsvolle buren rijden één voor één de straat uit. Op weg naar dé plek van ontspanning. Het beloofde Land van Ooit.


En wij? Wij zwaaien. Elke keer als we een volgestouwde auto zien voorbijkomen in onze woonwijk, zwaaien wij. Iedereen wensen wij een fijne vakantie. Want iedereen is aan een gezellige vakantie toe.


Toch lijkt het even alsof er geen corona-tijd is geweest. Dat de hele

Covid-19 episode geen zwarte bladzijde aan de geschiedenisboeken heeft toegevoegd. Of niemand in lockdown heeft gezeten of erger, familieleden heeft verloren.


Maar nu lonkt de vrijheid. Bewoners komen uit hun huizen. Landsgrenzen worden opengesteld. En daar begint de uittocht naar Oostenrijk, Italië, de wijde wereld in. Er wordt even geklaagd over de hoge prijzen voor vliegtuigtickets, om dan resoluut voor de auto te kiezen. Liefst die van het werk. Slim én zuinig. Want de Nederlander is geen dief van zijn eigen portemonnee.


Sommige buren blijven in eigen land. De campings en bungalowparken zijn volgeboekt. Iedereen wil even vergeten. Samen zij aan zij vergeten. Op 1,5 meter afstand. Ik wil ook vergeten. Ik wil nu genieten. Samen met mijn gezin en de lieve mensen die ik onderweg tegenkom. Toch blijf ik twijfelen. Zo veel mensen naarstig op zoek naar opluchting samengebracht op populaire vakantieplekken. Ik weet het niet. Hopelijk gaat het goed.


Op straat ontmoet ik een oude man met hond. Een kruising met een Ierse setter, vertelt hij, gered uit een Spaans dierenasiel. Samen wandelen ze elke dag een aantal keer. Belangrijk, want de man heeft osteoporose. Ze hebben beiden beweging nodig. De hond kijkt zijn baasje aan, de vriendschappelijke band tussen de twee is duidelijk zichtbaar. Zij hoeven niet ver weg. Een blokje om is genoeg. Zou ik dat ook kunnen? Ik kijk hen na en zwaai. Fijne wandeling!



bottom of page