top of page

Ben jij één van die gelukkige ouders die de afgelopen 7 weken thuis les heeft gegeven?

- Dit artikel werd eerder gepubliceerd in Onkruid Magazine, Juli/Augustus 2020.


Ik wel. En ja, gelukkig met een hoofdletter. Ik ben gelukkig en heb hier vier

gelukkige kinderen rondlopen ondanks de corona crisis. Oh, en niet te vergeten Arjan, mijn gelukkige echtgenoot die als docent Internationale Bedrijfskunde van Dhr. Rutte vanuit thuis heeft mogen lesgeven. Zes persoontjes met eigen persoonlijkheid op 140m² . Oke, niet echt klein maar ook niet zo groot dat we voor iedereen aparte klassenruimtes hadden. Een ander obstakel was dat we helemaal niet de nodige chromebooks en laptops tot onzer beschikking hadden. En een printer, want hoeveel A4'tjes zijn er niet vanuit de scholen rondgestuurd de eerste weken toen iedereen nog moest wennen aan het online lesgeven? Dus 2 extra Chromebooks afhalen op school en een printer bestellen bij het oerhollandsche Bol.com. En toen was het nog even kamers indelen.


Manlief heeft van 8.30u tot 18u zijn intrek genomen in de kinderkamer van de 2 jongste kinderen. De vrolijk geel gekleurde hijskraan werd gedurende de colleges even aan de kant geschoven, die prikte teveel in zijn neus. Je wilt het bovendien toch zakelijk houden. Een campingtafeltje werd aan het raam geplaatst, laptop en hoofdtelefoon paraat. Kussentje op de kinderbureaustoel en hoezee… de international classroom was geschapen. Verschillende internationale studenten vanuit alle hoeken van de wereld zijn nu bij ons virtueel op bezoek. Sommigen daarvan zijn terug naar huis gevlogen toen de coronacrisis uitbrak. Anderen wonen wat dichterbij. Een “I am calling from home” kan Venlo betekenen. Of Nettetal. Of Oman. En elk land komt ook met eigen internetsnelheid. Van supersnel naar wat trager tot aandrijving met het karrewiel. Met het vele inbellen krijg je natuurlijk ook zeer snel inzicht wanneer de stretch van het netwerk eruit is en de wifi het uiteindelijk kreunend opgeeft. Wifi weg. Studenten weg. Op zulke momenten komt er een dringend verzoek vanuit de kinderkamer boven om Bunny, het konijntje dat meehelpt met de rekentafels, Facetime en andere leerzame websites, even uit de ether te halen. De gezins-wifi-

planning was geboren.


De oudste zoon zit in de brugklas. Een klas voor begaafde kinderen, in het Engels. Geweldig concept als je kind uitdaging nodig heeft. Maar minder als de uitdaging ook richting thuis komt… want dan begint het: thuis lesgeven. Niets sommetjes maken, maar heuse functievergelijkingen in het Engels. Differentiaalvergelijkingen. Fotosynthese. Neen, deze termen komen niet uit een verhaal van Harry Potter maar behoren tot de lesstof van het middelbaar onderwijs. Trouwens, wist je dat we allemaal een Humerus hebben? Google maar! En laten we het biologische bruine bonen studieproject dat momenteel plaatsvindt in de woonkamer niet vergeten. Een geordende chaos aan bonenplantjes voor het raam - dat is hoe je vandaag de dag de lesgevende ouder herkent! We zijn heel blij dat zijn meelwormenproject al voor corona was afgerond.


De drie jongste kinderen zitten nog op de basisschool. Gemakkelijk?. Hmm, misschien moet ik er dan nog even bij vertellen dat ze op twee verschillende basisscholen zitten, vanwege een taalontwikkelingsstoornis van één van onze kinderen. Dus twee scholen, vijf part-time leerkrachten en zes verschillende communicatiekanalen. Zucht… ik keek jaloers naar het bruine boontje van de oudste: wat een heerlijk leven. Beetje zonlicht, geen verantwoordelijkheden en vrij van corona. Het kan zo eenvoudig zijn.


En nu zijn ze dus terug naar school. Ik heb er een dubbel gevoel bij. Jongens, ik vond het gezellig. Vergeten jullie het beoordelingsformulier voor de leerkracht ad interim niet in te vullen?

bottom of page